ΣΥΝΘΗΚΗ ΠΡΕΣΠΩΝ: Το γράμμα, το πνεύμα κι η μακροχρόνια στρατηγική
Το σπυρί που έσπασε από την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι περίπου αδιευκρίνηστο το ποιον “λέρωσε” περισσότερο.
Σίγουρα είναι μη μετρήσιμο, τουλάχιστον έως τα τώρα και για πολύ καιρό ακόμα θα είναι θολό, μέχρις ότου κατακαθίσει ο επικοινωνιακός κουρνιαχτός.
Έπρεπε να σπάσει όμως, ώστε να μπει η ”κορδέλα” σε μια νέα αφετηρία πριν ακουστεί ο πυροβολισμός του αφέτη (αλλάζει ανάλογα την εποχή).
Κατά την προσωπική μου άποψη η ελληνική πλευρά δεν πήρε τα προσδοκώμενα.
Δεν απεκόμισε σημαντικά οφέλη και μελλοντικά ελάχιστα θα μπορεί να εξαργυρώσει από το ”κουπόνι” της διαβόητης Συνθήκης.
Ο λόγος που η ελληνική πλευρά δεν κέρδισε και πολλά από το εν λόγω σκάκι, είναι η έλλειψη μακροχρονίου σχεδίου.
Τέτοιο στα Βαλκάνια θαρρώ πως διαχρονικά έχουν μόνο οι Τούρκοι.
Αν μάλιστα η εφαρμογή της Συνθήκης των Πρεσπών στο άμεσο μέλλον καταστεί ανεδαφική, τότε οι ζημιές θα βαρύνουν περισσότερο το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών παρά εκείνο των γειτόνων.
Προσπαθώντας μάλιστα να εκλαϊκεύσω μια από τις λίγες-επιθετικού χαρακτήρα-δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα, ότι δηλαδή ‘‘εμείς περιμένουμε με πολύ μεγάλη προσοχή την ολοκλήρωση της συνταγματικής διαδικασίας και έχουμε δώσει μηνύματα όπου απαιτούνται και εκεί πρέπει να δοθούν όχι στο δημόσιο διάλογο για εντυπωσιασμό”, περισσότερο προβληματίζομαι.
Το ότι ο Αλ. Τσίπρας έστειλε μήνυμα απ την ελληνική Βουλή στον ομόλογο Ζάεφ, είναι στη δική μου λογική χωρίς ουσιαστικό όφελος.
Και το ερμηνεύω ως τέτοιο, όχι γιατί ο πρωθυπουργός κακώς έστειλε το μήνυμα, άλλα διότι στην επιθετική εξωτερική πολιτική τα μηνύματα είναι καλύτερα από το να τα στέλνεις, να τα ”εμφυτεύεις” στο δέρμα του αντίπαλου συνομιλητή στις κατ’ ιδίαν επαφές.
Αυτό – δηλαδή – που στο χωριό λέμε να το νιώσει ο άλλος στο πετσί του.
Κι αν με Ευρωπαίους ηγέτες πρώτης γραμμής στο πρόσφατο παρελθόν ο Τσίπρας δεν είχε περιθώρια επιθετικών ελιγμών, τώρα ίσως για πρώτη φορά στη δική του προσωπική ιστορία ως ηγέτη, έχει την ευκαιρία να είναι αυτός που θα ”κουνάει το δάκτυλο” με στόμφο έχοντας απέναντι τον Ζόραν Ζάεφ.
