Αρθρογραφία

ΓΑΤΑΚΙ ΙΨΕΝ…

Πριν από μερικά χρόνια, με είχαν σύρει σε μια κινηματογραφική αίθουσα για να δούμε, λέει, το κύκνειο άσμα ενός σκηνοθέτη ονόματι Λαρς Φον Τιερ ή κάπως έτσι με τον τίτλο Dogville.

Αν και εγώ με την πολύ κουλτούρα δεν τα πάω καλά, προσήλθα με ανοιχτό μυαλό, μπας και διαψευστούν οι δυσοίωνες προσδοκίες μου.

Και όμως… το έργο ήταν χάλια, σκηνικά δεν είχε ειδεμή μόνον, κάτι γραμμές από κιμωλία σε ένα μαυροπίνακα και οι ηθοποιοί προσπαθούσαν τόσο πολύ να το παίξουν κουλτουριάρηδες που κατέληγαν κωμικοί.

Πίστευα τότε ότι χειρότερο θέαμα δεν θα μπορούσα να δω.

Έλα όμως που τα έφερε έτσι η ζωή και μερικά χρόνια μετά το έργο του Φον Τιερ απεδείχθη αριστούργημα.

Γιατί πέρα και πάνω από το Dogville, τα τηλεσκουπίδια και τα ριάλιτι, υπάρχει και βασιλεύει η όλο δική μας, Βουλή.

Ο ένας το παίζει βαρύμαγκας και χαρμανιάζει όπου γουστάρει, γιατί σιγά μη μας πουν εμάς οι Ευρωπαίοι για το κάπνισμα που όταν γεννούσαμε την Δημοκρατία, αυτοί ήταν πάνω στα δέντρα.

Ο άλλος παραιτείται κάθε μέρα, αλλά μέχρι η φράντζα να ισιώσει και η σέλφι να βγει proper, δεν φεύγει.

Κουβαλάει το καθρεφτάκι του και το παίζει Greek lover και μας δουλεύει ψιλό γαζί.

Η άλλη μιλάει για κουραμπιέδες ούσα σαφώς εκτός εποχής, αφού ακολουθούσης της Τσικνοπέμπτης, έπρεπε να αναφέρεται σε σπληνογάρδουμα και πατσά, φέρουσα και η ίδια περισσότερο σε προσωπικό στα Βλάχικα στη Βάρη πάρα σε pastry chef στο Κολωνάκι.

Και ο τρίτος, ο πρωταγωνιστής, συναντάει τον Τούρκο δέκατη φορά από όταν ανέλαβε καθήκοντα και τον χαιρετάει λέγοντας nice to meet you.

Ίδιος με κράχτη στο Παλιό Λιμάνι, Αύγουστο μήνα που θέλει να μαζέψει τα «τουριστάκια τα ζουμπουρλούδικα»…

Γι αυτό σας λέω… αριστούργημα τελικά το Dogville και γατάκι ο Ίψεν που θα μας μάθει το Θέατρο του Παραλόγου.

Ποιος, ο Ίψεν που όταν εμείς ανακαλύπταμε την φιλοσοφία, ο παππούς του έτρωγε ακόμη χουρμάδες…

Μοιραστείτε την είδηση

Μπάμπης Πιτσιγαυδάκης

Δικηγόρος