Η φενάκη της αποχής…

Δημοκρατικό δικαίωμα η ψήφος, δε διαφωνώ. Και συνάμα υποχρέωση μας απέναντι στην Πολιτεία και την Κοινωνία. Το θέμα είναι το πως αντιμετωπίζουμε την ψήφο: ως δικαίωμα ή ως υποχρέωση.

Τα πράγματα είναι απλά: όσοι την αντιμετωπίζετε ως υποχρέωση, μην μπείτε στον κόπο να ψηφίσετε. Η κάλπη δεν είναι δίσκος με κόλλυβα ή με χαρίσματα. Δεν βγάζεις με αυτήν υποχρέωση, δεν ανταποδίδεις χάρη.

Αν θες να ευχαριστήσεις κάποιον για μια εξυπηρέτηση που σου έκανε, κάλεσε τον σε τραπέζι. Με πιλάφι και οφτό.

Μην τον ψηφίσεις όμως, αν θεωρείς πως δεν αξίζει. Στο παραβάν δεν κάνουμε ανταλλαγή φιλοφρονήσεων ούτε χάρες και ρουσφέτια. Με την ψήφο μας καθορίζουμε το μέλλον των παιδιών μας. Αν θέλετε όχι να καθορίσετε το μέλλον, αλλά να εξαργυρώσετε το παρελθόν και να ανταποδώσετε το παρόν υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Όσοι λοιπόν πάτε να ψηφίσετε από υποχρέωση πολύ απλά… μην πάτε. Δε σας φταίμε τίποτε οι υπόλοιποι που ψηφίζουμε μετά από περισυλλογή και ορθολογισμό. Μετά από σύγκριση προγραμμάτων και οραμάτων. Σχεδίων και προοπτικής. Δεν δικαιούστε να πάρετε στο λαιμό σας την Δημοκρατία.

Και μην ακούτε τα περί αποχής και ενεργοποίησης. Η φιλολογία περί αποχής για όσους ψηφίζουν από υποχρέωση και όχι ως θεσμικό δικαίωμα είναι απλά μια φενάκη. Να απόσχετε από τις εκλογές αν είναι να ψηφίσετε με αυτό το κριτήριο, βρέξει-χιονίσει. Και να πάτε να ψηφίσετε όσοι βουτήξατε την ψήφο σας στον εγκέφαλο σας πριν την ρίξετε στην κάλπη. Και να επιλέξετε τους ικανούς ανεξαρτήτως συνδυασμού. Να πάτε όμως να ψηφίσετε. Το οφείλετε στην Δημοκρατία..

Με αυτά τα δεδομένα… Καλό βόλι την Κυριακή!