Εσύ φιλε, έχεις δικαίωμα να συμβιώνεις με ζώα; | απόψεις
Οι ανά τον κόσμο εγνωσμένης αξίας φιλόσοφοι, εκπαιδευτικοί και επιστήμονες παιδοψυχολογίας, αναφέρουν σε άπειρα παραδείγματα βιβλιογραφίας την μεγάλη ανάγκη της συμβίωσης των παιδιών με τα ζώα. Όχι απλά επειδή ένα κατοικίδιο είναι συντροφιά και παρέα, αλλά κυρίως γιατί αυτή ακριβώς η συμβίωση προσδίδει ποιότητα, εσωτερικό βάθος και συναισθηματική νοημοσύνη σε ένα παιδί.
Και αν στα μέρη μας τα κρούσματα ωμής βίας ενάντια στα ζωντανά δείχνει την έλλειψη παιδείας ή και το κενό περιεχόμενο που κουβαλάμε, αυτό δε σημαίνει ότι εκλείπουν οι προοπτικές και δυνατότητες να αλλάξει η συνολική εικόνα.
Προφανώς, η απόφαση της Περιφέρειας Κρήτης να εγκαθιδρύσει κινητή μονάδα φροντίδας αδέσποτων ζώων δεν αρκεί από μόνη της, είναι όμως μια καλή αρχή. Ούτε και το πρόγραμμα «Φιλόδημος» των Δήμων αρκεί για να επιμορφώσει γονείς και παιδιά. Η βοήθεια της πολιτείας στην Ελλάδα σε αυτά τα θέματα είναι κυρίως επικουρική και όχι για να προλαμβάνει το κακό.
Αυτό που εκλείπει από την ελληνική κοινωνία είναι η επιμόρφωση και η εκπαίδευση από την πολύ μικρή ηλικία των παιδιών, ώστε να συμβιώνουν με κατοικίδια ζώα, να αναπτύσσουν την ικανότητα στην μάθηση, την συναισθηματική νοημοσύνη, αλλά ακόμη να αποκτούν αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης απέναντι στο ζωικό βασίλειο.
Αναρίθμητα είναι τα άρθρα ειδικών επιστημόνων και εκπαιδευτικών για τα οφέλη που μπορεί να έχει η συμβίωση των παιδιών με ένα κατοικίδιο σε καθημερινό, πρακτικό και ψυχοκοινωνικό επίπεδο. Η ουσία όμως είναι ότι τα παιδιά δεν διδάσκονται αυτές τις συμπεριφορές, από τη στιγμή που ανάλογες νουθεσίες δεν έχουν γίνει βιβλιογραφία εντός του σχολικού περιεχομένου.
Και ασφαλώς στην ελληνική περιφέρεια είναι πολλές αυτές οι οικογένειες, των οποίων οι γονείς, δεν έχουν δυστυχώς ικανοποιητικό ανάστημα ευαισθησίας απέναντι στα ζώα. Αντιθέτως είναι χιλιάδες τα παραδείγματα της ωμής αναλγησίας όπου ένας γονέας προτρέπει στην βία και την κακοποίηση των ζώων τα ίδια του τα παιδιά. Συνεπώς η όποια βοήθεια της πολιτείας είναι μόνο επικουρική για την ώρα.
Ο σεβασμός και η αγάπη για τα ζωντανά, είναι επιβεβλημένο – έστω και δοκιμαστικά στην αρχή – να γίνει μέρος της σχολικής ύλης ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες. Ανάλογα σεμινάρια να γινόταν και για τους γονείς οι οποίοι δεν πρέπει – για κανένα λόγο – να μεταφέρουν τις δικές τους φοβίες ή τον αρνητισμό τους για τα ζώα στα παιδιά.
Επιστημονικές μελέτες μάλιστα έχουν δείξει ότι η συντροφιά των παιδιών με κάποιο κατοικίδιο οδηγεί γρηγορότερα στην ωριμότητα και το ρεαλισμό τους, αλλά και την αντικειμενικότητα με την οποία θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες στη ζωή. Ακόμη και ο γρήγορος κύκλος της γέννησης, της ενηλικίωσης, της τεκνοποίησης και του θανάτου ενός κατοικίδιου, είναι ένα πλήρες μάθημα για τα μικρά παιδιά ώστε να ενταχθούν γρηγορότερα και με τρόπο απολύτως χαρακτηριστικό μεγαλώνοντας στην κοινωνία.
Εσύ, πώς νιώθεις σε αυτό το πλαίσιο;
Εάν σου φαίνεται ξένο, θέλεις ακόμα δουλειά φίλε μου για να ‘χεις δικαίωμα να συμβιώνεις με ζώα. Δεν σου αξίζει ο κόσμος τους θέλω να πω…
