Ένας αόρατος εχθρός, σαν σε ταινία… | εκΦΡΑΣΕΙΣ
Πραγματικότητα, που πολύ θα επιθυμούσαμε να ήταν ταινία! Μέσα σε λίγες εβδομάδες έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Από τις επιθέσεις επιβολής των ΜΑΤ στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου κι ενώ πριν είχαμε δει την έντονη παρουσία της αστυνομίας σε πανεπιστημιακές δομές (ΑΣΟΕΕ), αναλωθήκαμε με την ματαίωση των Καρναβαλιών, διαφωνήσαμε εντόνως για το πολιτικό παιχνίδι σε βάρος των εξαθλιωμένων ανθρώπων στα σύνορα του Έβρου και ΤΩΡΑ, υπό την απειλή της μαζικής εξόντωσής μας, κλεινόμαστε στα σπίτια μας σαν τιμωρημένοι, λαμβάνοντας σαφείς οδηγίες και περιορισμούς που οφείλουμε να τηρήσουμε.
Η εκκλησία αρνείται να ακολουθήσει… αλλά ευτυχώς αποτυγχάνει στο επιπόλαιο παιχνίδι που προσπαθεί να παίξει.
Η ησυχία από χτες είναι εκκωφαντική και μια αίσθηση θανάτου πλανάται παντού. Πληροφορίες αμέτρητες, χιούμορ που ταράζει, απορίες ποικίλες, βλέμματα αλλιώτικα, σκέψεις που τρομάζουν. Μια απειλή μη ελεγχόμενη. Σα να έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση…η διαδρομή της απειλής χαρτογραφημένη και καταγεγραμμένη σε όλες της τις εκφάνσεις.
Τί θα μείνει όταν ησυχάσουν τα πράγματα και θα μπορέσουμε να έχουμε καθαρό νου, για να αξιολογήσουμε όλο αυτό που συμβαίνει; Θα χρειαστούν μέρες πολλές, ίσως και μήνες ώστε να μπορέσουμε ΑΛΗΘΙΝΑ να δούμε.
Τώρα “παίζουμε”… είμαστε τα πιόνια των κυβερνήσεων, των πολυεθνικών, των συμφερόντων, του κεφαλαίου…και όταν παίζεις με όλη σου τη δύναμη σε ένα παιχνίδι ασύμμετρων αναμετρήσεων δε μπορείς να σκεφτείς, να ζυγίσεις, να δεις καθαρά. Εύκολα μπορείς να παρασυρθείς από λογής – λογής παρορμήσεις και να χαθείς στη υπερβολή ή την αδιαφορία. Όταν όμως το παιχνίδι θα τελειώσει και είσαι ακόμα παρών, θα κοιτάξεις εμπρός, θα κοιτάξεις πίσω και ΤΟΤΕ θα μπορείς να μετρήσεις το χρόνο, τον κόπο, τις απώλειες, την αλήθεια, το ψέμα.
Μπορεί να μην έχουμε ξεριζωθεί από τον τόπο μας, ο εχθρός να είναι αόρατος κι ολοένα να πλησιάζει, αλλά όταν θα φτάσει απέναντι μας, δίπλα μας, στον άνθρωπό μας, δεν θα ευχηθείς, να μπορούσες να φύγεις μακριά για να σωθείς εσύ και οι δικοί σου; Μεταμορφωνόμαστε σε πρόσφυγες σιγά σιγά, μέσα στα δικά μας τα σπίτια!