«Εκλογομαμαλάκηδες» (ΙΙ)

Οι επικοινωνιακές αστοχίες των υποψηφίων για τις οποίες σας έκανα μικρή αναφορά στο προηγούμενο εκλογομαγειρίο δεν είναι δα και κανένα σοβαρό αδίκημα, αλλά πλήττουν αδιαμφισβήτητα την εικόνα του καθενός και σε δεύτερο χρόνο την παράταξη, ανάλογα με τη βαρύτητα του ονόματος και το μέγεθος της αστοχίας.

Βέβαια ο καθένας έχει το δικό του στυλ και τη δική του θεώρηση για το πως θα πρέπει να εμφανίζεται προεκλογικά, πως να μιλά, πως να συμμετέχει σε δημόσιο διάλογο. Πως να ντύνεται, κάθε πότε να εμφανίζεται, σε ποια σημεία να δηλώνει παρουσία.

Αυτό που όλοι λησμονούν όμως, είναι πως σε μια κλειστή κοινωνία που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους είναι λιγάκι δύσκολο να διαφοροποιήσεις την εικόνα σου σε λίγο χρονικό διάστημα, εάν προγενέστερα δεν έχεις φροντίσει γι αυτό.

Κάνουν μπαμ κάποιες αδέξιες προσπάθειες επικοινωνιακής αγωνίας, ειδικά όταν το προσωπικό πρόσημο ήταν μέχρι χτες αρνητικό. Θα εξηγήσω:

Δε γίνεται να μη χαιρετάς πότε τους συνανθρώπους σου στο δρόμο και ξαφνικά να «αφήνεις το πλήθος με το στόμα ανοικτό» από τις χαιρετούρες σε κάθε γωνία. Δε γίνεται να θέλεις να εμφανίσεις τον εαυτό σου 20 χρόνια νεότερο με τη βοήθεια της τεχνολογίας γιατί πρέπει πρώτα να είσαι ρεαλιστικός.
Οι στενοί δεσμοί των μικρών κοινωνιών που αδυσώπητα περιχαρακώνουν το «ρετουσαρισμένο» σου πρόσωπο είναι αμείλικτος δικαστής.

Έχουμε 4 εβδομάδες μπροστά. Και 4 εβδομάδες είναι μεγάλο διάστημα για να κάνεις επαφές και να μιλήσεις με αυτούς που πρέπει εάν ζητάς εκλογική στήριξη. Συνεπώς μην ενεργείς σπασμωδικά και μην «πιέζεις» τον φίλο, συγγενή, συνεργάτη.

Και προς Θεού, είναι εξόχως αντιαισθητικό και αντιπαραγωγικό να παρασύρεσαι τόσο απ την προεκλογική αγωνία, ώστε να παρουσιάζεις μια εικόνα «ωσάν να πλησιάζει το τέλος στη γη».

Η επιτομή της δημοκρατικής διαδικασίας είναι και ουχί μάχη ζωής ή θανάτου.

Όπου να ναι βγαίνει και η έρευνα του biskotto.gr για τις προθέσεις των Κισαμιτών και τα ευρήματα είναι εξόχως ενδιαφέροντα.

Κι επειδή η κακοήθεια και η καχυποψία περισσεύει, θα ξαναπώ ότι πρόκειται απλούστατα για δημοσιογραφική έρευνα και όχι ασφαλώς για επιστημονικά τεκμηριωμένη δημοσκόπηση. Καταγράφει όμως μια τάση καθότι το δείγμα ξεπέρασε τελικά τις δικές μου προσδοκίες και ο κόσμος έδειξε ότι διψάει για αυτού του είδους τις απόλυτα εξευγενισμένες, προοδευτικές και δημοκρατικές διαδικασίες. Μετά τα κοκορέτσια και τα σουβλιστά θα σας αμολήσω προς ανάλυση τις ολοστρόγγυλες χρωματιστές εκλογικές πίτες με τα νουμεράκια…