Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας. Πολλά θα ειπωθούν και θα γραφτούν σήμερα….Είναι σίγουρο…
Για την μάνα, την σύντροφο, την αγωνίστρια, την αγαπημένη, την ωραία…
Όμως, και η λιγότερο ωραία, η καθόλου ωραία, «δικαιούται» τον λόγο τον γλυκό.. Ο Νερούδα, ορίστε, πως υμνεί με καλοσύνη…. «Ασχημούλα μου, αγάπη μου…είσαι σαν αχτένιστο κάστανο»…
Και ο δικός μας ο Λάκης Τεάζης, υποκλίνεται στην μέγιστη ομορφιά της….«Είσαι ωραία σαν αμαρτία κι εγώ παιδάκι της γειτονιάς».
Μόνο αυτούς τους ελάχιστους στίχους για την «γιορτή» της, ας πούμε…
Είθε να βελτιώνεται η ΖΩΗ της, εκεί που συγκλονιστικά ελλείματα, έχει ακόμη και σήμερα.. Χρόνια μας πολλά!
Κι οι όμορφες κι οι άσχημες έχουν ψυχή κι άξια, ανάγκες, εκτόπισμα και προσφορά…
Καλές απόκριες!
