Ο παιδικός καρκίνος…ΔΕΝ είναι αήττητος
Ο αγώνας καταπολέμισής του, ο ιερός κι ευγενής, κι απεγνωσμένος αγώνας για να σωθεί, για να σώζεται και μια ΠΑΙΔΙΚΗ ΖΩΗ, δεν είναι πλέον άνισος… Σύμφωνα με τις νέες ανακοινώσεις των ειδικών.
Και τούτα τα λόγια, ενθαρρυντικά ευθύβολα κι ελπιδοφόρα, είναι ικανά να εμψυχώσουν τους γονείς, τους επιστήμονες, τα παιδιά, ώστε όλοι να εντείνουν όσο μπορούν τις προσπάθειες τους, προς αυτή τη κατεύθυνση.
Της αποτελεσματικής αντιμετώπισης ενός τόσο σοβαρού Ζητούμενου.
Την ακριβή υγεία των παιδιών μας, η οποία εγκλωβίζεται δραματικά στην κατάρα των σύγχρονων κοινωνιών… Τον καρκίνο γενικώς, και τον παιδικό καρκίνο, ειδικότερα…
“Οι σύγχρονες θεραπείες, κάνουν την παράταση στην επιβίωση και την ανάρρωση, όχι μόνο πιθανές αλλά και δυνατές για πολλούς παιδικούς καρκίνους”…
Αυτά τα αισιόδοξα λόγια, έχουν έρεισμα ρεαλιστικό, στα δεδομένα ότι, η Ιατρική προοδεύει, ότι έχουμε επάρκεια φαρμακευτική, και καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό…
Το 70% των παιδιών, που έχει πρόσβαση σε θεραπεία εξειδικευμένη, γίνεται καλά!!!
Μα τι ωραία νέα είναι αυτά;
Από τα δέκα πονεμένα και φοβισμένα παιδούλια της καρδιάς μας, γίνονται καλά τα επτά!!
Μιλούμε για παιδιά με λευχαιμία.
Επιστρέφουν λοιπόν, στο σχολειό, στο παιγνίδι, στους φίλους και στα λατρεμένα τους πρόσωπα εντός της οικογένειας….
Ο Φλεβάρης στα μισά, και η Διεθνής Ένωση Γονέων με καρκινοπαθή παιδιά, έχει αφιερώσει την ημερομηνία στο να θέτει το σοβαρό ζήτημα στο τραπέζι, και σχεδιάζει πλάνα και αποφάσεις για νέες μάχες να παλέψει τον ανάλγητο εχθρό της υγείας των παιδιών της…
- Ενημέρωση Δοτών Μυελού των Οστών.
- Ενημέρωση και πρόληψη από ειδικούς επιστήμονες.
- Ευαισθητοποίηση του κόσμου.
- Καταφυγή στις εξετάσεις με την πρώτη ανησυχία!
- Αγώνας για κάλυψη εξόδων και φιλοξενίας προσώπων που αδυνατούν ν’ ανταπεξέλθουν και…αυτό που συγκινεί πάντα με την γλυκύτητα που απολύει…το δώρο των μαλλιών!
Λεπτομέρεια που απέδωσε όσον αφορά την ανταπόκριση του κόσμου… Να σκεπαστούν τρυφερά τα απογυμνωμένα κεφαλάκια από το τριχωτό τους, με περούκες “θαλπερής αυτοπεποίηθησης” για τις ψυχούλες των ταλαιπωρημένων παιδιών.
Αυτά τα μέτρα, εν πολλοίς, μπορούν να εφαρμοστούν.. Είναι εφικτό!
Συντηρείται λοιπόν η Ελπίδα, για υπόθεση επίμονη, επίπονη και ψυχοφθόρα…
Τα “όπλα” ΔΕΝ πρέπει να κατατεθούν. Ούτε το κουράγιο, βέβαια!
