Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα τελώνια…

Μ’ ένα τέμπο σέρβικο μελοποίησε ο Σταύρος Κουγιουμτζής τον ωραίο λόγο του Μάνου Ελευθερίου, πολλών αναγνώσεων…

Δεν τα κατάφερνε λέει, ντρεπόταν ως μικροπωλητής, για να βγάζει το χαρτζιλίκι του, στα μικράτα του… Δεν πειράζει, τα κατάφερε, διέπρεψε δηλαδή, ως Μουσικός του Τραγουδιού μας!..

Ταλαντούχος, ευαίσθητος, ευγενής… Στο έπακρον!
Ο Γιώργος Νταλάρας, πάντα όταν αναφέρεται στην ημερομηνία θανάτου του, σαν αυτές τις ημέρες, βουρκώνει…
Βουρκώνει τονίζοντας πως ο Σαλονικιός συνθέτης, είναι ο πρώτος που τον εμπιστεύτηκε… Και μόνο τον Νταλάρα;

Την Αρβανιτάκη, την Χαρούλα, την Μοσχολιού, τον Μητσιά και τόσους, που άρθρωσαν το.. πέταγμα των πουλιών!.. Θέμα, που ο τρυφερός μουσικός αγαπούσε..

Και στον δικό του στίχο, γιατί κι’ εκείνος έγραφε στίχο, και σε άλλων…

“Οι ελεύθεροι κι’ ωραίοι, ζουν σε κάποιες φυλακές”….

Ελεύθερος, ωραίος, ακέραιος, σεμνός, συνδιαλέγεται με τους αρχαγγέλους δίχως να παίρνει τα χέρια του από τις αγαπημένες του νότες…

Εδώ και δεκατέσσερα χρόνια.

Μας άφησε όμως έξοχο, διαρκές Μουσικό Έργο..

Αξίζει τα ευχαριστώ μας.