Ντελίριο με ροκ νότες | Chania Rock Festival

Η μεγαλύτερη προεκλογική συγκέντρωση των Χανίων έγινε στον προμαχώνα San Salvatore

Το Chania Rock Festival είναι το όραμα του ραδιοφωνικού παραγωγού Νίκου “Stargazer” Αθηναίου, και έχει γίνει θεσμός ο οποίος κάθε χρόνο συγκεντρώνει μεγάλα ονόματα του σκληρού ήχου (κυρίως heavy metal, αλλά συχνά και πιο mainstream rock) προσελκύοντας πλήθος κόσμου από την Κρήτη, την Ελλάδα και πολλές χώρες του εξωτερικού. Μία μέρα πριν τις εκλογές, ο κόσμος ψήφισε CRF δαγκωτό, για να δει την δεύτερη μέρα του festival με τους Demons & Wizards headliners.

Η αφόρητη ζέστη αποτελεί πάντα ανασταλτικό παράγοντα για την προσέλευση κόσμου στα πρώτα συγκροτήματα. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν παρακολούθησα τις Diamond Signs, οι οποίες άφησαν καλές εντυπώσεις στους λίγους παρευρισκόμενους. Τα ίδια περίπου ίσχυσαν και για τους Τυνήσιους Carthagods, τους οποίους προτίμησα να ακούσω από ένα καφέ στην παραλιακή δίπλα στον προμαχώνα. Το setlist τους ήταν ευχάριστο, με ήχο ανάμεσα στο σύγχρονο power και progressive metal, και συνθέσεις τεχνικές, αλλά ‘πιασάρικες’.

Το πρώτο συγκρότημα που παρακολούθησα ζωντανά ήταν οι θρύλουι του NWOBHM κινήματος, τους Σκοτσέζους Holocaust. Το ντεμπούτο τους, «The nightcomers» του 1981, θεωρείται ένας από τους πλέον επιδραστικούς δίσκους του New Wave Of British Heavy Metal, επηρεάζοντας μεταξύ άλλων τους Metallica, οι οποίοι στο EP τους του 1987, “The $5.98 Garage days re-revisited”, διασκεύασαν το “Small hours”.

Στο setlist τους στα Χανιά συμπεριέλαβαν αυτό και κομμάτια από το Nightcomers αλλά και τις πρόσφατες κυκλοφορίες τους. Το τρίο ήταν πολύ ορεξάτο παρά την αφόρητη ζέστη, και ξεσήκωσε τους λιγοστούς παρευρισκόμενους μπροστά στη σκηνή, αλλά και όσους επέλεξαν να μείνουν πιο πίσω υπό σκιάν.

Κάθε metal συναυλία επιβάλλεται να συνοδεύεται από μπύρα και ‘βρώμικο’, και το διάλειμμα μεταξύ των Holocaust και των Rotting Christ μας έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε και από τα δύο.

Λίγο πριν να δύσει ο ήλιος, ανέβηκαν στην σκηνή οι Έλληνες, Rotting Christ. Το συγκρότημα του Σάκη Τόλη είναι ένα από τα κορυφαία διαχρονικά εγχώρια σχήματα, με αξιοζήλευτη καριέρα από το 1987, συναυλίες κυριολεκτικά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, 12 δίσκους στο ενεργητικό τους, θεωρούνται οι πρωτοστάτες του “Hellenic black metal”.

Οι Rotting Christ ξεσήκωσαν το κοινό, προκαλώντας χάος μπροστά από την σκηνή, με ένα setlist που βασίστηκε κυρίως στους δίσκους τους από το 2007 και έπειτα (Theogonia, Aealo, Κατά τον Δαίμονα εαυτού και Rituals) και τα “King of a stellar war” και “Non serviam” από τις παλαιότερες κυκλοφορίες τους. Πυροτεχνήματα, υψηλές ταχύτητες, ιαχές από το κοινό και πολλή σκόνη από τα mosh pit στις πρώτες σειρές συνέθεσαν την εικόνα της εμφάνισης τους επί σκηνής.

Μετά από τους Holocaust, τις μπύρες, τα βρώμικα και τους Rotting Christ, είχε έρθει η ώρα για την εκπλήρωση μιας επιθυμίας 19 ετών, η οποία είχαμε πιστέψει ότι δεν θα εκπληρωθεί ποτέ. Ο ήλιος έδυσε, η θερμοκρασία ήταν ιδανική, και το soundcheck επέτεινε την προσμονή. Ποιοι είναι οι Demons & Wizards;

Το μακρινό 1998 μετά από κοινή περιοδεία των γιγάντιων εκείνη την εποχή Iced Earth και Blind Guardian, ο Hansi Kursch με τον Jon Schaffer αποφάσισαν να συνεργαστούν. Οι Demons & Wizards, όνομα εμπνευσμένο από τον τέταρτο δίσκο των Uriah Heep που κυκλοφόρησε το 1972, είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα project στο χώρο του heavy metal. Το signing session στο πάλαι ποτέ Rock City, παραλίγο να καταλήξει σε τραγωδία, με τη τζαμαρία να καταρρέει από τις ορδές των οπαδών που προσήλθαν για αυτόγραφα. Η συναυλία που είχε κλειστεί για το 2000 είχε ακυρωθεί (λόγω επεισοδίων που είχαν γίνει σε άλλη συναυλία στον ίδιο χώρο) και 19 χρόνια αργότερα, όταν και αποφάσισαν να ξαναπεριοδεύσουν εν όψει της κυκλοφορίας του τρίτου δίσκου τους, θα είχαμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε σε μία και μοναδική εμφάνιση στο Chania Rock Festival, που συνεχίζει την παράδοση να κλείνει δυνατούς headliners σε αποκλειστικές εμφανίσεις για τη χώρα μας.

Από τις πρώτες νότες του Rites of passage νιώσαμε ότι θα ακολουθήσει μια επική εμφάνιση επί σκηνής, και δεν απογοητευτήκαμε. Το Heaven denies ήταν καταιγιστικό, με το κοινό να τραγουδάει τους στίχους μαζί με τον Hansi. Ακολούθησε ένα πανδαιμόνιο για μιάμιση ώρα, με εναλλασσόμενες ιαχές για τα συγκροτήματα των Kusch και Schaeffer, μπόλικο headbanging, και singalongs μέχρι του σημείου όπου ο γερμανός τροβαδούρος αναγκάστηκε να μας ζητήσει να κάτσουμε ήσυχοι γιατί δεν τους αφήναμε να παίξουν το υπόλοιπο setlist.

Ο ενθουσιασμός που επικρατούσε δεν μου επέτρεψε να συγκρατήσω όλο το playlist, αλλά σε γενικές γραμμές αυτό αποτελούνταν από τα:

Rites of passage

Heaven denies

Crimson King

Burning Times – Iced Earth

Welcome to dying – Blind Guardian

Poor man’s crusade

The gunslinger

Terror train

Love’s Tragedy Asunder

I died for you – Iced Earth

Valhalla (“…deliverance, have you ever forgotten me, oooooh Valhalla”, -κάντε επιτέλους ησυχία να παίξουμε και τα υπόλοιπα) – Blind Guardian

Beneath these waves

Tear down the wall

Encore:

Blood on my hands

Fiddler on the green

Πιθανόν να είναι λίγο διαφορετική η σειρά, ή να ξέχασα κάποιο κομμάτι, αλλά μπορεί κάποιο άλλο παιδάκι να κράτησε καλύτερες σημειώσεις και να μας βοηθήσει. Σε κάθε περίπτωση, ήταν σίγουρα μια αξέχαστη βραδιά, ειδικά για εμάς τους 35ρηδες και 40ρηδες, ενώ ευχάριστη έκπληξη ήταν και η παρουσία αρκετών νέων, μεταξύ αυτών και πρώην μαθητών μου. Η σκηνή είναι ζωντανή, με παλμό και προσδοκίες για ακόμα μεγαλύτερα ονόματα στο μέλλον.