Οι θιασώτες της αβρότητας

Δεκαπέντε ημέρες ακόμη. Τελική ευθεία το ονομάζουν κάποιοι. Μια συμβουλή: μην εμπιστεύεστε την επίπλαστη ευγένεια. Την αλήθεια να αναζητήσετε. Όσο σκληρή και αν είναι. Γιατί αιφνιδίως τις τελευταίες ημέρες, το πανελλήνιο που παρεπιδημεί στα social media, αλλά και τα Μέσα Ενημέρωσης, ανακάλυψε την αβρότητα της αστικής ευγένειας, και πόσο αυτή καταβαραθρώνεται από τις διενέξεις των υποψηφίων. Φρυάσσοντες ανακάλυψαν ότι οι εν δυνάμει ταγοί μας, σε τοπικό, περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο, δεν συμπεριφέρονται ως Άγγλοι της Βικτωριανής εποχής εντός του Κοινοβουλίου. Σε κάθε περίπτωση να φοβάστε αυτόν που δεν μιλά ποτέ επί της ουσίας, κυρίως αυτόν που διαχειρίζεται δημόσια εξουσία. Καταφεύγει σε γενικόλογες παραδοχές που συνηχούν με το τρέχον δημόσιο αίσθημα, και με γενικές αρχές που θα μπορεί να τις αποδεχθεί ο καθένας. Μόνο που αυτές δεν απαντούν, δεν υπερασπίζουν και δεν δικαιολογούν τα δικά του πεπραγμένα. Έχει βρει τον τρόπο να διαθλά το ειδικό δικό του, στο γενικό και αόριστο. Και ως γνωστόν, στην αιθάλη της γενικότητας κρύβεται η κενολογία, ο βερμπαλισμός και οι πομφόλυγες. Όποιος νομίσει ότι το παρόν κείμενο φωτογραφίζει συγκεκριμένο υποψήφιο, είναι μακριά νυχτωμένος. Αρχές υπερασπίζεται. Αρχές του σύγχρονου πολιτισμού που πρέπει να ισχύουν για όλους. Όμως από την συμπεριφορά ενός εκάστου συνάγεται ότι πρέπει να ισχύουν κατά το δοκούν αρχές μόνο για τον ίδιο, την οικογένειά του και τον συνδυασμό του. Νομίζω ότι αυτό τελείωσε. Οι… ισαποστάκηδες δεν έχουν θέση στον πολιτικό διάλογο των τελευταίων ημερών. Αντιπαράθεση αρχών και θέσεων χρειάζεται. Ευγενική, αλλά και σκληρή. Να προσπερνάμε τους θιασώτες της αβρότητας. Και να επιλέγουμε τους φορείς της αλήθειας. Σκληρή μεν, αλήθεια δε. Μη σας χαϊδεύουν τα αυτιά. Το θυμικό και το μαλακό υπογάστριο σας να εξιτάρει ένας υποψήφιος, την λογική σας να ενεργοποιήσει και είναι ο κατάλληλος. Δοκιμασμένη συνταγή…