H Eλλάς…Μαριονέτα | απόψεις

Μια αδημοσίευτη φωτογραφία μου, αφιερωμένη στα 200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, την οποία σκέφτηκα, προετοίμασα και δημιούργησα κάπου στα μεσα του καλοκαιριού για την έκθεση της Φωτογραφικής Ομάδας Κισάμου που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Στην φωτογραφία έχουμε μια απεικόνιση (μεταφορικά) της νεαρής τότε Ελλάδος (ως ένα μικρό κορίτσι), η οποία σαν νεοσυσταθέν έθνος-κράτος και χωρίς να έχει σταθεί ακόμα στα πόδια της, ελέγχεται από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία και μετέπειτα την Γερμανία (λόγω του Βασιλιά Όθωνα).

Δυστυχώς κάπως έτσι συνεχίζεται η κατάσταση μέχρι και τις μέρες μας όπου ίσως τα χέρια που μας ελέγχουν να είναι περισσότερα.

Για να δούμε όμως, τι βλέπετε πιο βαθιά;
Μήπως δεν απεικονίζει μόνο αυτό;

Πιστεύω όλοι τρέφετε μια συμπάθεια προς το κορίτσι και μια απέχθεια προς τα χέρια που ελέγχουν, και πάω στοίχημα πως όλοι θέλετε να είστε ή νομίζετε ότι είστε στην θέση του κοριτσιού που θέλει να σπάσει τα δεσμά του και να απελευθερωθεί.

Είστε βέβαιοι; Δεν νομίζω.

Αν στο κορίτσι απεικονιζόταν μεταφορικά η Δημοκρατία, στα χέρια ποιος έπρεπε να είναι;
Αν τα χέρια ήταν η Δικαιοσύνη, τα χέρια ποιος είναι;
Αν το κορίτσι ήταν η Αυτοδιοίκηση, τα χέρια ποιος είναι;
Αν το κορίτσι ήταν η Υγεία, τα χέρια ποιος είναι;
Αν το κορίτσι ήταν ο Πολιτισμός, τα χέρια ποιος είναι;
Αν το κορίτσι ήταν η Δημοσιογραφία, τα χέρια ποιος είναι;
Αν το κορίτσι ήταν η Παιδεία, τα χέρια ποιος είναι;

Όλα αυτά που προανέφερα είναι έννοιες, αξίες, τομείς, και καταστάσεις της σύγχρονης Ελλάδας που πορεύονται επίσης ως μαριονέτα. Διαπιστώνουμε δυστυχώς (όπως ανέφερα και στην αρχή) πως είναι πολύ περισσότερα τα χέρια που κρατάνε δέσμια την Χώρα μας, όχι μόνο σαν Έθνος αλλά και σαν σύγχρονο κράτος.

Οπότε, φίλοι & «φίλοι», εχθροί & «εχθροί», συγγενείς και περαστικοί, γνωστοί και άγνωστοι, παρατηρήστε καλά την φωτογραφία, φανταστείτε πως το κορίτσι είναι μεταφορικά η δουλειά σας, η υπηρεσία σας, οι αρχές σας, τα ιδανικά σας, κάποια από προαναφερθείσες έννοιες, αξίες ή κάποια κατάσταση που ζείτε και αναρωτηθείτε.

Είστε το κορίτσι ή τα χέρια; Θα εκπλαγείτε..

Σημ1: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ΔΕΝ είναι τυχαία, μάλιστα είναι επίκαιρη και διαχρονική.

ΥΓ: Αν αναρωτιέστε για το ύφος του κειμένου να σας ενημερώσω ότι το όνομα μου ετυμολογικά και καθόλου τυχαία σημαίνει «η οργή του λαού» (Μένος + Λαός)
ΥΓ2: Αν κάτι μου δίνει ελπίδα, είναι ότι ένα από τα αγαπημένα τραγούδια της κόρης μου (μεταφορικά η νεαρή Ελλάς στην φωτογραφία), που το τραγουδάμε εμφατικά είναι το «Σώπα όπου να’ ναι θα σημάνουν οι καμπάνες»