Ο «Σερ» του Λαϊκού μας τραγουδιού, δεν ζει πια εδώ… | Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Πάνε δεκαπέντε χρόνια, τόσο, που ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, έφυγε για τις Ουράνιες συνεργασίες με τους Αρχαγγέλους!!..

Και τί να πούμε τώρα, για μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές φωνές του βινύλιου, που αξιώθηκε ν’ αρθρώσει λόγο ποιητικό, που μελισμάτισε ο Μίκης!.. Αυτός που πήρε τον ακάτεχο, κι’ άσημο μουσικό από το Περιστέρι, για να τον μυήσει, στις αρτεσιανές κι’ επικές ερμηνείες, που συγκλόνισαν τον κόσμο από την δεκαετία του 60, και για δεκαετίες πολλές…

Εκείνος, που, μέσα από την αρρενωπή του εκφορά, δεν κοινωνούσε μόνο τον λόγο των μεγάλων Ελλήνων της σκέψης, αλλά μάθαινε έκπληκτος, και τις δικές του φωνητικές δυνατότητες, μέσα από τα ηχοχρώματα της φωνής του βέβαια, που αναδεικνύονταν μέσω του «Θεοδωράκειου ήχου» αλλά και μέσω Ρίτσου, Λειβαδίτη, Παπαγιαννοπούλου, Ελευθερίου και άλλων που έδιναν «μελωδία» στον στίχο τους…

«Του βοτανικού ο μάγκας πέθανε την Κυριακή… και τον κλάψαν οι κοπέλες κι όλοι οι φίλοι οι καρδιακοί»…

Το τελευταίο ζεϊμπέκικο που χόρεψε κι’ ερμήνευσε στην τιμητική βραδιά, με όλο το καλλιτεχνικό πλήθος να χειροκροτεί, του ζητούν να ξανατραγουδήσει στις φωτισμένες πίστες τ’ ουρανού, και οι παλιοί ρεμπέτες, για να σιγοτραγουδήσουν κι εκείνοι, και να πιουν στην υγεία του… με ευχαριστήρια πολλά για τα διαχρονικά του τραγουδήματα…

Τον ευχαριστούμε κι εμείς…