Με σαράντα τέσσερα χρόνια διαφορά…
Σαν σήμερα έφυγαν οι δύο Κυρίες του τραγουδιού μας!
Η Σοφία Βέμπο, στα 1978 και η Δόμνα Σαμίου, στα 2012…
Έντεκα του Μάρτη, η πάλαι ποτέ τραγουδίστρια της Νίκης, που εμψύχωνε τους μαχητές στην πρώτη γραμμή, στον πόλεμο του 40, μ’ εκείνο το μουσικό όργανο της φωνής της, παλλόμενο κι ευαίσθητο, κι αισθαντικό, συγκλόνιζε τον κόσμο…
Καθόριζε το μέλος, τόσο, ώστε πέρασε στο χρόνο μέτρο αισθητικής ερμηνείας, με ταυτότητα, έκταση ηχοχρωμάτων, και απίστευτη πειθώ στο ερμηνευτικό ύφος!
Αρκετά πριν από το Έντεχνο, που άρχισε να “μονοπωλεί” ένα Κλέος, αήττητο!!
Γνωστά πράγματα…
Κι’ ένα χαριτωμένο θρυλούμενο…
Ως γυναίκα η Σοφία… φύλαγε για να.. έχει!
Μόλις λέει κάποια τσαχπινούλα τριγύριζε τον αγαπημένο της Μίμη Τραϊσφόρο, την έπαιρνε στην άκρη, και με ύφος που δεν σήκωνε πολλά πολλά, της έλεγε ως να.. έκοβε τα λόγια της από..τον χάλυβα!!
-Άκουσε χρυσό μου, άκουσε χρυσό μου,και..και όχι πολλά ιδιαίτερα με τον Τραϊσφόρο… Συνεννοηθήκαμε;
Και… τρομοκρατημένη η..”πάσα μικρή” λούφαζε εννοείται.
*
Η Δόμνα τώρα, η λατρεμένη μας Δόμνα επίσης, παρότρυνε το Πανελλήνιο να σκύψει στα.. Είδη του προσώπου του!
Με σεβασμό, αγάπη, έμπνευση, πολύ πριν αρχίσει το περιλάλητο “Επιστροφή στις Ρίζες”!
Κίνημα ειλικρινές, ωριμασμένο – επιτέλους – την δεκαετία του 70, στο οποίο αξίζει ν’ αναφέρουμε την θέρμη και την προσφορά του δικού μας Κρήτα Γιάννη Μαρκόπουλου, όπως είναι γνωστό.
Η Σαμιου λοιπόν, με συναρπαστικό βίο, απολύτως αφοσιωμένο στο Δημοτικό τραγουδι, περισυνέλεξε τους ανθούς του, και τους εναπόθεσε γλυκά, στα “στιλπνα μαλλάκια”της Ελληνοπατρίδας, έργο ιερό και μέγιστο!
Ταξίδια, ηχογραφήσεις, ερμηνείες,. συνεντεύξεις, συναυλίες για ατελείωτες δεκαετίες, ακούραστη και ζωτική, ν’ αρθρώνει τον Δεκαπεντασύλλαβο ευτυχής και άγρυπνη, ν’ ακολουθεί την “Αυτοδίδακτη Κουλτούρα” των λαϊκών ανθρώπων!
Πόντος, Δωδεκάνησα, Μακεδονία, Κρήτη, Ιόνιο, Ενδοχώρα και βεβαίως Ιονία… Μικρασιατικά παράλια.. Τόσο, ώστε ανεβαίνοντας στα χείλη μας εκείνο το μυρωδικό “τιμαλφές” της ψυχής, παράπονο ξενιτεμού, το “Τζιβαέρι” και “Τζοβαϊρι” και “Τζομπαϊρι” Cevahir ντε!..
Να φέρεται ταυτισμένο κυριολεκτικά, με τη μορφή της…
…Αυτά τα ελάχιστα σήμερα, για τα δυο πρόσωπα, ιέρειες υπέροχες του Μουσικού μας Πολιτισμού!
Το ταξίδι τους στην Διάρκεια, δηλώνει τούτο:
Ένα grado της αξίας, και της προσφοράς τους στον Τόπο.
