Σεβασμός, αγάπη, αποδοχή | άτομα με αναπηρία

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου ενώ καθιερώθηκε το 1992 με πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την προώθηση δράσεων υποστήριξης των συγκεκριμένων ατόμων αλλά και ενημέρωσης της κοινωνίας.

Η ημερομηνία αυτή συνδέεται με την 3η Δεκεμβρίου του έτους 1982 όπου ο οργανισμός υιοθέτησε το πρόγραμμα δράσης για τα ΑμεΑ, το οποίο οδήγησε στην υπογραφή της διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στις 30 Μαρτίου 2007 (Η Κύπρος την κύρωσε το 2011 και η Ελλάδα το 2012).

Η ημέρα αυτή μας δίνει την ευκαιρία να αφυπνιστούμε, να ενημερωθούμε για τα δικαιώματα των ΑμεΑ και για το πως μπορούμε από τη δική μας πλευρά να τα στηρίξουμε και να τα αποδεχθούμε ως ισότιμα μέλη στην κοινωνία.

Είμαστε υποχρεωμένοι να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής τους και να αποτρέπουμε κάθε συμπεριφορά παραγκώνισής τους καθώς και να προστατεύουμε τα δικαιώματά τους προς αποφυγή κοινωνικού αποκλεισμού.

Εν έτει 2019, μου φαίνεται αδιανόητο να περιθωριοποιούνται τα ΑμεΑ αλλά και οι φροντιστές τους. Η ζωή δεν είναι δύσκολη μόνο για όσους πάσχουν από κάποια ασθένεια αλλά και για όσους βρίσκονται στο οικογενειακό τους περιβάλλον.
Αντιμετωπίζουν μαζί τα εμπόδια, τον στιγματισμό, τις διακρίσεις, την έλλειψη της απαιτούμενης ιατρικής φροντίδας και αποκατάστασης αλλά και τις δυσκολίες πρόσβασης σε μεταφορικά μέσα και κτίρια που δεν είναι φιλικά προς εκείνους.

Μα… δεν είναι μόνο αυτά… Πολλές φορές εμείς οι ίδιοι, οι – και καλά – υγιείς άνθρωποι, στεκόμαστε εμπόδιο στην καθημερινότητά τους. Ένας περίπατος σε μικρές και μεγάλες πόλεις αρκεί για να εντοπίσουμε δεκάδες παρανόμως σταθμευμένα οχήματα σε θέσεις ΑμεΑ, σε ράμπες, σε πεζοδρόμια.

Έτσι γίνεται όταν δε βρίσκεται στο δικό μας κοντινό περιβάλλον άνθρωπος με αναπηρία και όταν μας χαρακτηρίζει η ασέβεια και η αδιαφορία προς τον συνάνθρωπο.

Χρειάζεται να μάθουμε επιτέλους να αποδεχόμαστε και να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα των γύρω μας. Να πάψουμε να κοιτάμε μόνο το ΕΓΏ μας επειδή σταθήκαμε τυχεροί και δεν συνέβη κάτι αντίστοιχο σε εμάς ή σε δικό μας άνθρωπο.

Πως μπορούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους με αναπηρία;
Μέσα μου δε φαντάζει δύσκολο… είναι τόσα πολλά αυτά που έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά, τόσο βαρύ το φορτίο εκείνων και όσων τους φροντίζουν που ο καθένας από εμάς, μπορεί λίγο ή πολύ να το αλαφρύνει.

• Δεν παρκάρουμε σε θέσεις στάθμευσης για ΑμεΑ, ούτε για 2 λεπτά.
• Αποδεχόμαστε τους ανθρώπους με ιδιαιτερότητες και ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο.
• Στην παιδική χαρά, δεν αποτρέπουμε το παιδί μας να παίξει με ένα παιδί ΑμεΑ. Δε θα κολλήσει κάτι.. θα δώσει και θα πάρει αγάπη.
• Δε γελάμε με την τάδε περίεργη συμπεριφορά, ούτε βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα.
• Δεν τους λυπόμαστε αλλά τους θαυμάζουμε.
• Προσεγγίζουμε για να βοηθήσουμε όπου αντιλαμβανόμαστε ότι χρειάζεται, αφού πρώτα ρωτήσουμε χωρίς να δράσουμε αυτόβουλα.
• Συμπεριφερόμαστε σα να είναι όμοιοι με εμάς.
• Αποδεχόμαστε πως έχουν καλές και κακές μέρες, χωρίς να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάτι.