Όχι, όχι εκείνες που ‘ναι τρυπημένες από τις σφαίρες – στα ορεινά συνήθως χωριά – που χειμώνα και καλοκαίρι, πίνουμε τσικουδάκια και κάνουμε παρέα με τους ντόπιους, εκείνους που έχουν ιστορίες να μας πουν, για το χωριό, για τις κακουχίες που πέρασαν, για τις γκάφες που κάνανε δύο τουρίστες “μα ήτονε καλά κοπέλια και τα κεράσαμε και ξανάρθανε κλπ κλπ” !!!
Οι ταμπέλες μωρέ, αυτές που από το πρωί «κοσμούν» το νησί μας κι εμάς τους ίδιους.
Η Κρήτη λοιπόν, με τους χωριάτες, τους αγροίκους, τους φονιάδες, τους εγκληματίες!
Ταμπέλες που βγήκαν στην επιφάνεια ξανά, λόγω του διπλού φονικού στ’ Ανώγεια. «ΤΑΜΠΕΛΕΣ»…
Ταμπέλες που κάποιοι θαρρούν ότι είναι άξιοι να μας φορέσουν λες και στον υπόλοιπο κόσμο, όλα κυλούν ειρηνικά….
Οχι, δε γουστάρω ούτε τα όπλα, ούτε τις μαγκιές, ούτε τις κούπες, ούτε τον εκφοβισμό, ούτε να πέφτουν νεκροί από όπλα Κρητικοί, Θεσσαλονίκεις, Μανιάτες, Αθηναίοι, Γερμανοί, Ιταλοί…. Κανείς αδερφέ να μην έχει τέτοιο θάνατο!!!! Από όπου κι αν έχει καταγωγή!
Μα δε σε γουστάρω κι εσένα που στοχοποιείς ολόκληρο νησί, φημισμένο για τους φιλόξενους και καλοσυνάτους ανθρώπους του, επειδή άκουσες για το φονικό.
Δε σε αποδέχομαι, επειδή η γλώσσα σου τρέχει να προλάβει, να εκφράσει άποψη, πριν το μυαλό κάνει κίνηση να σκεφτεί.
Γιατί έρχεσαι, λιάζεσαι στις μαγευτικές μας παραλίες, δέχεσαι την άψογη φιλοξενία, μα καλό λόγο δύσκολα εκστομίζεις!
Όλοι καλοί ή όλοι κακοί, δε γίνεται!!!
Πρέπει να σαι πολύ κοντόφθαλμος και σαχλαμάρας για να το πιστέψεις….
Αφήστε να αναπαυθούν οι ψυχές που έφυγαν, κι ευχηθείτε να μη συμβεί ξανά κάτι παρόμοιο….
Όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά πουθενά!
