Ερλιχίωση: Πως να προστατέψετε το κατοικίδιο σας από τα τσιμπούρια

Το καλοκαίρι, και γενικότερα τους θερμούς μήνες του χρόνου, κάνουν την εμφάνισή τους τα τσιμπούρια. Κρότωνες ή τσιμπούρια είναι τα αρθρόποδα που απομυζούν αίμα από τα ζώα και τον άνθρωπο.

Τα τσιμπούρια είναι υπεύθυνα για τη μετάδοση της ερλιχίωσης. Τα τσιμπούρια τρέφονται με το αίμα ενός μολυσμένου σκύλου και μετά προσκολλώνται σε έναν άλλο σκύλο, στον οποίο μεταδίδουν τη νόσο. Η ερλίχια μπορεί να παραμείνει ζωντανή στο τσιμπούρι για διάστημα εώς και 5 μηνών. Η νόσος έχει τρεις φάσεις. Οξεία, υποκλινική και χρόνια.

Στην οξεία φάση της νόσου παρατηρείται πυρετός, γενικευμένη λεμφαδενοπάθεια (διογκωμένοι λεμφαδένες), σπληνομεγαλία, ανορεξία και κατάπτωση, οίδημα στις αρθρώσεις, χωλότητα και σε πιο σπάνιες περιπτώσεις βήχας ή δύσπνοια.

Στην αιματολογική εικόνα του ζώου παρατηρείται θρομβοκυτταροπενία, δηλαδή μείωση του αριθμού των αιμοπεταλίων και ήπια αναιμία.

Σε περιπτώσεις που η θρομβοκυτταροπενία είναι έντονη μπορεί να παρατηρηθούν πετέχειες στους βλεννογόνους του σκύλου, δηλαδή μικρές στικτές αιμορραγίες.

Αυτή η φάση, ειδικά αν τα συμπτώματα είναι ήπια, αρκετές φορές περνάει απαρατήρητη από τους ιδιοκτήτες ή αποδίδουν την κατάπτωση σε κάποιον άλλο λόγο. Ετσι η νόσος περνάει στη χρόνια φάση.

Στη χρόνια φάση παρατηρείται συνήθως απώλεια σωματικού βάρους, σπειραματονεφρίτιδα, νεφρική ανεπάρκεια, διάμεση πνευμονία, έντονη σπληνομεγαλία, ενώ σε περιπτώσεις έντονης μείωσης του αριθμού των αιμοπεταλίων μπορεί να έχουμε συμπτώματα όπως πετέχειες, εκχυμώσεις, αιματουρία και μέλαινα.

Σε περίπτωση που ο σκύλος έχει κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα ή υπάρχει επιβεβαιωμένο ιστορικό έκθεσης σε τσιμπούρια, καλό θα ήταν να επισκεφτεί τον κτηνίατρο και να γίνει ένας προληπτικός αιματολογικός έλεγχος.

Η επιβεβαίωση της νόσου γίνεται με αιματολογικό έλεγχο στον οποίο ανιχνεύεται η παρουσία αντισωμάτων κατά της ερλίχιας (IFA) ή η παρουσία του αντιγόνου (PCR) στο αίμα ή σε ιστούς.

Το φάρμακο εκλογής για τη θεραπεία της ερλιχίωσης είναι η δοξυκυκλίνη. Πρόκειται για ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο αντιβιοτικό που συνήθως δεν προκαλεί δυσάρεστες παρενέργειες στα ζώα στα οποία χορηγείται.

Η θεραπεία έχει διάρκεια συνήθως ενός μήνα, αλλά σε εμμένουσες μολύνσεις μπορεί να επεκταθεί για διάρκεια 2 ή 3 μηνών.

Η πρόληψη της νόσου γίνεται με την τακτική αποπαρασίτωση του σκύλου, ώστε να αποφευχθεί η πιθανότητα προσκόλλησης τσιμπουριού στο δέρμα του ζώου.