Μα τί θέτε τελικά; Πορτοκαλάδα θέτε, λεμονάδα θέτε; Επιτέλους, τί θέτε; – απόψεις

– γράφει ο Νικόλας Σεγρεδάκης –

Όταν κατά τα μέσα και τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο Άγιος παππούλης Ειρηναίος έφερνε το καλοκαιράκι μερικές Βελγιδούλες στο Καστέλι για φιλοξενία, ήταν σαν Αυγουστιάτικο Πάσχα.

Για τις λίγες και μικρές τότε επιχειρήσεις εστίασης, μα και για τους εφήβους υποψήφιους εραστές της εποχής εκείνης. Ο τουριστικός κλάδος ούτε να μπουσουλάει ήξερε, κι η οργάνωση και η μέθοδος σε θέματα επαγγελματικής φιλοξενίας ήταν έννοια αντίστοιχη με τις επισκέψεις της NASA στου διαόλου τη μαμά.

Έκτοτε, πέρασαν τα άνυδρα χρόνια και οι πάντες είχαν ως απωθημένα τα διαχρονικά αναπάντητα ερωτήματα:

Γιατί να μην επενδύει κανείς στον τόπο μας, τι έχουμε να ζηλέψουμε απ’ την Ελούντα και τη Χερσόνησο; Ο Πλατανιάς ένας δρόμος είναι, ένα χωριό με άναρχη δόμηση και μας έχει αφήσει 30 χρόνια πίσω. Το χωράφι αυτό το φιλέτο ποιανού είναι(:) και γιατί δεν μαζεύονται μια ομάδα επενδυτών να διαμορφώσουν τον βόρειο πανέμορφο κόλπο μας σε ελκυστικό προορισμό(:) και άλλα τέτοια μακρινά και άπιαστα όνειρα.

τα διαχρονικά μας ερωτήματα

Η ιδιωτική πρωτοβουλία έκανε ένα βήμα μπρος και δυο πίσω, η Ανατολική Κρήτη έφτασε να μας βλέπει και να «γελάει», επενδυτικά, οργανωτικά, επιχειρηματικά. Οι λιγοστοί επισκέπτες έρχονταν, έφευγαν, μια χαρά φτηνά την έβγαζαν και φυσικά στο Κισαμίτικο τουριστικό αλφαβητάρι η λέξη «διανυκτέρευση» ήταν άγνωστη και ανύπαρκτη ως έννοια. Τώρα στα χρόνια της τουριστικής έκρηξης η Κρήτη κρατεί τα πρωτεία και το χρωστάει ως ευλογία στη φύση που την προίκισε με τα καλούδια της.

Άρα λοιπόν θα λέγε κανείς πως έφτασε κι η νομοτέλεια για το επόμενο μεγάλο βήμα. Αυτό που θα απογείωνε εμπορικά και οικονομικά το «παρθένο χωριό», το βήμα εμπρός, με αποφασιστικότητα και μέθοδο.

Επιτέλους βρέθηκαν και επενδυτές

Ντόπιοι κι εισαγόμενοι των οποίων η επιχειρηματική διορατικότητα επιβάλει να ρίξουν λεφτά – αριστερά και πάνω – στον χάρτη της Κρήτης. Εικάζω δε, πως αυτού του μεγέθους των δεκάδων εκατομμυρίων οι επενδυτές ξέρουν καλά τι κάνουν. Δεν ξέρω, λέω απλά πως δε θα πέταγαν στην αμμούτσα 50-60-70 μύρια χωρίς να έχουν διασφαλίσει την νομιμότητα και την προσδοκώμενη απόδοση της τοποθέτησης. Με το όποιο επιχειρηματικό ρίσκο αυτή κουβαλά μαζί της ασφαλώς.

Τα προσκόμματα της άγνοιας

Έτσι λοιπόν μπακάλικα στο μυαλό μου σκέφτομαι πως 9 στους 10 Κισαμίτες δεν είναι ούτε μηχανικοί ούτε πολεοδόμοι. Παρόλα αυτά εφευρίσκουν προσκόμματα προϊόντα ψευτοεγωισμού ή φθόνου. Οι ίδιοι 9 στους 10 υγιώς σκεπτόμενοι, θέλουν επενδύσεις και χαίρονται αν πρόκειται για ανάπτυξη ήπιας μορφής αλλά ζητούν να τεθούν όροι: περιβαλλοντικοί, ανταποδοτικό όφελος στην κοινωνία, ελεύθερη πρόσβαση.

Μα συγνώμη, ξέρετε εσείς κανέναν μεγαλοεπενδυτή να γουστάρει να τρώει ενστάσεις και μαχαιρώματα, να πληρώνει μελετητές και νομικούς παραστάτες, μέχρις ότου κληθεί να βγάλει τα φλογέρα κάστανα απ’ το μαγκάλι του ΣτΕ;

Εμείς οι ίδιοι που θέλαμε επενδύσεις κι ανάπτυξη τώρα βάζουμε εμπόδια μέσα στην άγνοιά μας σε αυτούς που έχουν τα λεφτά και την τεχνογνωσία. Καλό ε;

Άσχετοι, εγκάθετοι ή παπατζήδες;

Και αν εγώ είμαι ο πολυεκατομμυριούχος επενδυτής και διαπιστώνω ότι οι τρικλοποδιές που τρώω είναι από άσχετους, εγκάθετους ή παπατζήδες Μοναστηρακίου, πως να νιώσω;

Όσο δε για εκείνους που ενεργούν με την αισχρή σκοπιμότητα της διαφύλαξης του μπάχαλου, της αναρχίας και της ιδιοτελούς εκμετάλλευσης, καλό θα είναι να διαθέτουν και χοντρά δάκτυλα να πάνε να κρυφτούν, διαφορετικά ας προσέξουν την αλόγιστη έκθεση στον ήλιο γιατί «καίει».

η Κρήτη γέρνει

Τα τουριστάκια που ήρθαν φέτος στη Δύση και έσπασαν όλα τα ρεκόρ επισκεψιμότητας ήταν λέει από εκείνα που το πορτοφόλι τους είναι «φτενό».

Ναι, μα και πως να προσελκύσεις παχύ πορτοφόλι χωρίς υποδομές και υπηρεσίες πολυτελείας;

36 πεντάστερα στα Χανιά, αλλά όλα τους στην δεξιά μπάντα. Κανένα στην Άγρια Δύση.

Υπό Όρους

Να γίνει σου λέει η επένδυση, αλλά με συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς και άλλους όρους. Μα αλήθεια τώρα, υπάρχει πουθενά σε όλη τη γη επενδυτικό πλάνο 70 εκ. ευρώ που να γίνεται με διαδικασία μπακάλικου;

Το νομικό πλαίσιο είναι σαν τις παρωπίδες του ζώου, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ως τη δαμόκλειο σπάθη και το ενδεχόμενο να ρισκάρεις τόσα λεφτά στον αέρα φαντάζει μηδενικό.

Όσον αφορά δε το – υπαρκτό – πολιτικό σκέλος της ιστορίας σημειώνω μόνον τα εξής δυο:

α) οι «λύκοι» που χαίρονται για το αίμα που τρέχει, έχουν σοβαρή την ευθύνη για τις οποίες εκρήξεις,

β) και οι μη ικανοί να σταθούν σε αναγκαία στάθμη αξιοπρέπειας, εκείνη που επιβάλει η περίσταση μην περιμένουν και πολλά, όταν θα φτάσει η ώρα για το σάλιο στο φακελάκι.

Εν κατακλείδι, εάν στ’ αλήθεια θέλετε ΚΑΝΟΝΙΚΗ ανάπτυξη με ανοιχτά χαρτιά και ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΟΡΟΥΣ προς την κοινωνία, κάντε στην άκρη να περάσει εκείνος που έχει τη γνώση όπως και αυτός που διατηρεί το ΙΕΡΟ καθήκον να επιβλέπει και να περιφρουρεί την νομιμότητα.