Η «Πιρόγα» των μεγάλων με τα λαμπερά της γράμματα | η ζεϊμπεκιά των Ελλήνων

Ένας φίλος με ενέπνευσε, που πόσταρε χτες σχετικά, αναφέροντας ότι πρόκειται για «το ωραιότερο ελληνικό τραγούδι». Δε βρήκα τρόπο να διαφωνήσω, ούτε και ήρθε στο μυαλό μου καλύτερη και πιο «γεμάτη» ζεϊμπεκιά.

Ο Έλληνας που αγάπησε, που μόχθησε, που έκλαψε, γούσταρε πάντα να βουρκώνει με την «πιρόγα».

Κι αν η πρώτη εκτέλεση ανήκει στο Μανώλη Μητσιά, εγώ διάλεξα την «καλλιτέχναρα του λαού», το «βασιλιά του ζεϊμπέκικου», τον αγαπημένο Μητσάρα της Θεσσαλονίκης. Λίγους μήνες πριν «φύγει», τους «χάζεψε» στο Ηρώδειο, τους μάγεψε, όπως τους μάγευε πάντα ο Μητροπάνος.

Ο Μητσάρας έφυγε τον Απρίλιο του 2012, ο Άλκης Αλκαίος που «ζωγράφισε» με λέξεις το άσμα, επίσης το ’12 τέτοιες μέρες Δεκέμβρη μήνα.

Και τώρα τους ακολουθεί ο μέγας δημιουργός Θάνος Μικρούτσικος που μελοποίησε.

Όλοι τους από καρκίνο. Κανένας πλήρης ημερών. Όλοι σπουδαίοι. Από καρκίνο…

Η «πιρόγα» έτσι έκανε τον κύκλο της. Χτυπημένη από την αρρώστια, θαλασσοδαρμένη, μα πολύ περήφανη.

Αρμενίζει ακούραστη και στα πρώτα φώτα, λαμπυρίζουν χαραγμένα τα ονόματα στην Πλώρα της.

Ο Θάνος, ο Άλκης κι ο Μητσάρας.

Μαζί τους και δυο – τρεις Ελλάδες που σιγοτραγουδήσαν και αγάπησαν το μεγαλύτερο άσμα όλων των εποχών.

Ειδικά τώρα, «τις ώρες που αγριεύει η βροχή…»

Καλή ακρόαση !!! Καλές γιορτές, υγεία στον κόσμο.