Εκλογές σε ροζ συννεφάκι

Μια εβδομάδα ακόμη για τον «αγώνα» που δίνουν οι υποψήφιοι.
Μια εβδομάδα περισυλλογής για τους ψηφοφόρους.

Δύσκολη αυτή η «εκλογοξιφομαχια»!
Δημόσιες προσβολές του α’ υποψηφίου, προς τον β’ και το ανάποδο.
Δημόσιες υποσχέσεις για να προσελκύσουν ψηφοφόρους.
Δημόσια κατηγορώ για όσα έγιναν ή δεν έγιναν.

Όλοι προβάλλουν το ομαδικό πνεύμα συνεργασίας, όμως με όλα τα παραπάνω, ουδείς το αποδυκνύει!

Κι αναρωτιέμαι, για να έρθουν οι εκλογές, χρειάζεται να είμαστε θεατές γύρω από ένα ρινγκ; Και στην τελική…. Ρουθούνι δεν ανοίγει!

Το αποτέλεσμα; Κανένα… Τα ίδια και τα ίδια…αλλαγή καμία.
Προεκλογικοί διαξιφισμοί, το υπερεγώ του καθενός σε πρώτο πλάνο, υποσχέσεις και δηλώσεις από ορισμένους πως η νίκη είναι σίγουρη…

Κι όλα αυτά, «για το καλό του τόπου» αλλά δίχως ταπεινότητα….

Μα…. Στο ροζ μου συννεφάκι, όλα είναι αλλιώς… Πιο όμορφα, πιο ήπια, σχεδόν ιδανικά!

Και τι ωραίο που θα ήταν σκέφτομαι, να προηγηθούν σε ψήφους όσοι πραγματικά θέλουν να προσφέρουν στον τόπο τους, δίχως αντίκρυσμα, δίχως επανάπαυση.

Αυτό είναι το ροζ συννεφάκι μου!

Στο συννεφάκι μου, ιδανικά ψηφίζουμε όσους θεωρούμε ικανούς, κρίνοντας από την δική τους εξέλιξη, τον δικό τους χαρακτήρα και τη δική τους συμπεριφορά… Δεν είναι κριτήριο ψήφου η συγγένεια, η κουμπαριά και η φιλία.

Στο συννεφάκι μου, το πιο δίκαιο για την κάθε περιοχή, θα ήταν να εκλεγεί όποιος αγαπά και πονά τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Εκείνος που πέταξε τις παρωπίδες πριν δηλώσει την υποψηφιότητά του ή δε τις φόρεσε ποτέ.
Αυτός που διψά για εξέλιξη… δική του, της εργασίας του, του τόπου του.
Αυτός που πριν την υποψηφιότητά του, ασχολήθηκε για λίγο με τα κοινά, συμμετείχε σε συλλογικές – εθελοντικές προσπάθειες και έδωσε ένα χέρι βοήθειας σε συνάνθρωπό του, δίχως προσωπικό όφελος.
Εκείνος που μετά την εκλογή του, δε θα υψώσει ανάστημα αλλά θα παραμείνει στο ύψος των πολιτών, δίπλα τους, να τους ακούσει και να δει με τα δικά τους μάτια… Χωρίς μεγάλα λόγια…αλλά με έργα ουσίας κι αν χρειαστεί θα βάλει τη φόρμα εργασίας και θα βοηθήσει την όποια κατάσταση.

Ο κάθε Δήμος οφείλει να είναι φιλικός προς τον μόνιμο κάτοικο αλλά και τον επισκέπτη… φιλικός σε όλες τις ηλικίες… από το βρέφος που κάνει βόλτα ο γονιός του στο καρότσι, μέχρι τον ηλικιωμένο που μετά βίας στέκεται όρθιος!

Οι εκλεγμένοι να βρουν τον τρόπο να δημιουργήσουν πολίτες ενεργούς, που θα σκύψουν πάνω από το πρόβλημα, θα στηρίξουν τις αρχές και δε θα γυρίσουν την πλάτη, για να επιρρίψουν ευθύνες αργότερα.

Θέλει κόπο, το ξέρω…

Εγώ είμαι απ’ έξω και εύκολα έγραψα μερικές σειρές…

Αλλά στο συννεφάκι μου… ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΔΙΟΙΚΟΥΝ.