Αναπαύεται, επιτέλους, στο Αττικό χώμα | Μανώλης Γλέζος

…Αφού μέχρι το τέλος, έστω κι αν ήρθε σε υπερήλικα στιγμή, βρισκόταν σε εγρήγορση, σε «έξαρση», σε θέση… Μάχης!!

Ο Μανώλης Γλέζος, πέρασε στην Ιστορική και Κοινωνική διάρκεια της Πατρίδας, λατρεμένος ως «ζωηρός έφηβος» που πάντα έβρισκε σοβαρούς λόγους, να παρεμβαίνει στα πράγματα, να επισημαίνει πράγματα, να προτείνει πράγματα και να… κουνά το δάκτυλο επιτιμητικά όπου χρειαζόταν, λέγοντας, με φαινομενική αυστηρότητα «Δεν θα.. γλιτώσετε από ‘μένα… Και πεθαμένος ακόμη, θα σας λέω τι πρέπει να πράξετε!!»

Όλα, ή σχεδόν όλα έχουν ειπωθεί, κι έχουν γραφτεί, κι ακόμη θα γράφονται για τον ήρωα, τον αγωνιστή, τον αντιστασιακό, τον Δάσκαλο, που ΠΡΩΤΟΣ εφάρμοζε το διδαγμένο, πριν το ζητήσει από τους άλλους!

Ο Μανώλης, ο «Νώλης» Γλέζος, όπως τον έλεγε ο Νανούρης, αποκοιμήθηκε (;) κάτω από τη σκιά της ανθισμένης πασχαλιάς του Παραδείσου!.. Κι ανασαίνει τις ευωδιές της Αναγνώρισης, για την οποία κοπίασε, πόνεσε και μάτωσε σε όλη την σπουδαία διαδρομή του, αφιερώνοντας τον βίο του στην εντιμότερη Ελληνικότητα, στην οποία πίστεψε ολόψυχα…

Του αξίζει λοιπόν, ο Λόγος, και ο λόγος που δεν σταματά ακόμη… και δεν θα σταματήσει ποτέ!