Έσβησαν τα φώτα της γιορτής… | αποκαλυπτήρια

Των Αποκαλυπτηρίων σου, πατέρα και παππού της Κρήτης. Όλης της Κρήτης…

Τελείωσαν οι λόγοι, οι Ωδές, οι ωραίες μουσικές και το αρχοντικό το δείπνο. Ο ανώτατος Πολιτειακός άρχοντας της πατρίδας, μιλά για σένα και φαίνεται λίγος. Μόνο για σένα όταν μιλά φαίνεται λίγος.

Ο Επίσκοπος μας κι οι θεσμοί όλοι εκεί. Και κόσμος πολύς. Ο κόσμος δε μίλει, μόνο Χειροκροτεί, βουρκώνει, συγκινείται.

Έσβησαν τα φώτα της γιορτής…

Κι εσύ, ευθυτενής «μέσα» στον ανδριάντα σου. Αυτόφωτος, Ακλόνητος, ακόμη τώρα, ατενίζεις το διηνεκές με το δικό σου πρωτοποριακό, αήττητο βλέμμα.

Αυτό το διηνεκές, Εσύ, το κατέκτησες με έργα και μόχθο, με πλάνο και φλόγα οραματιστή. Μέσα από δρόμους τραχείς, δοσμένος, αποφασισμένος.

Σε βλέπω, μεσάνυχτα, πατέρα και παππού της Κρήτης, αγέρωχο, στον ιερό χώρο του Δήμου, κοντοστέκομαι να σ’ ευχαριστήσω.

Για το έργο σου το Χριστιανικό, το Ανθρωπιστικό, το Μεγάλο…

Επενδύοντας πάντα στην Παιδεία και την νεότητα, μαζί με την υπόλοιπη δράση σου, εκείνα που σε απογείωσαν σε κάθε συνείδηση, σε κάθε σκέψη, στις καρδιές όλων μας των απλών, των κοινών.

Και τώρα που έσβησαν τα φώτα της γιορτής, εσύ εκεί, Ανήσυχος και φωτισμένος, ξανά, προσδίδεις τιμή και ανεκτίμητη αίγλη στην είσοδο της πόλης. Της πόλης Σου.

Εσύ εκεί, ήρεμος, στον απολογισμό σου, να καταθέτεις ακόμα σήμερα, απόψε, στην μεγάλη γιορτή σου το μέγιστο πνεύμα σου στον Κρήτα Θεό. Σε έναν κόσμο ταλανισμένο από τα αδιέξοδά του. Εσύ εκεί…

Εμείς που σε προλάβαμε, Πατέρα και Παππού της Κρήτης, σε ευχαριστούμε, που ο φωτισμός σου, μας έδειξε και μας θυμίζει ακόμα το δρόμο…