Oh tempora, oh mores

Να το πάρει το Ποτάμι;

Να κυλήσει αριστερά ή να κάνει τούμπα δεξιά ;

Ώρα αποφάσεων λίγο πριν την έναρξη της ποδοσφαιρικής σεζόν, συγγνώμη των εκλογών ήθελα να πω.

Δικαιολογημένα βέβαια θα μπορούσε να μπερδευτεί κάποιος, αφού οι θαμώνες της Βουλής θυμίζουν ποδοσφαιριστές που είναι για πούλημα στην επόμενη ομάδα.

Με μια διαφορά: η FIFA, όσον αφορά την πώληση των παικτών, τηρεί αυστηρά τους κανονισμούς, η Βουλή όχι.

Θα συμφωνήσω αν όχι σε τίποτα άλλο, παρατηρώντας τον ευτελισμό των πάντων, τουλάχιστον με μια πολυδιατυμπανισμένη και πολλές φορές αυτοχαρακτηριστική λέξη των σημερινών κυβερνώντων: το Ήθος.

Αυτοί ισχυρίζονται ότι έφεραν νέο ήθος στην πολιτική ζωή και εγώ όχι μόνο συμφωνώ, αλλά και επαυξάνω: σίγουρα νέα ήθη έκαναν την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια. Επί το πλείστον, κακοήθη ήθη.

Θα μου πείτε, είναι αποκλειστική ευθύνη της παρούσας κυβέρνησης το καρκίνωμα που ρίζωσε στην πολιτική σκηνή; Όχι βέβαια.

Προσωπικά, ποτέ δεν ήμουνα της απλοϊκής άποψης ότι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι.

Για μένα οι πολιτικοί δεν είναι μια ράτσα άλλη, δεν είναι εξωγήινοι που έρχονται ανάμεσα μας κάθε τέσσερα χρόνια και κάνουν τα αδύνατα δυνατά να διαφθείρουν έναν επιούσιο λαό.

Κατά τη γνώμη μου πάντα, οι πολιτικοί δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από έναν καθρέφτη του κοινωνικού συνόλου.

Ενός συνόλου που αντικατοπτρίζει την πιο βαθιά ηθική του σήψη για να φαίνεται παντού, που αλλού; στην κορυφή της πολιτείας . Στο κεφάλι. Oh tempora, oh mores(ω Καιροί, ω Ήθη).