Αναχωρήσεις…
Τέσσερις του Φλεβάρη και ΔΕΝ μπορώ να μην θυμίσω τον θάνατο δύο μεγάλων ανδρών των οποίων η σκέψη και το έργο υπερέβη την εμβέλεια της Πατρίδας …
Ο Ιάννης Ξενάκης αρχιτέκτονας και Μουσικός από τους κορυφαίους του 20ου αιώνα που έφυγε το 2001.
Μπόρεσε να μεταφέρει τα Μαθηματικά στην Μουσική σε μια αρμονία που κόμιζε το μέλλον στο παρόν και όχι το αντίθετο…όπως ελέχθη για την μελωδία του.
Άλλα και ο Κώστας Αξελός μέγας διανοητής που “συνόψισε” τον φιλοσοφικό του στοχασμό στο “σπασμένο παιχνίδι” όπως εννοούσε το άνθρωπο και την ποιητικότητα ”…
Την ζωή τον έρωτα τον θάνατο του Παιχνιδιού…
Πάντως θυμούμαι τον μαγικό του λόγο στην τηλεόραση πριν από μια δεκαετία περίπου …σε σπάνια εννοείται παρουσία Του άρεσε να επαναλαμβάνει τον στίχο του Μανώλη Ρασούλη ”Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν…”
Μια φιλοσοφία της….αμπέλου αληθινή ωστόσο και αγαπημένη στο Λαϊκό μας κόσμο δοσμένη εύληπτα και με ερωτική ”μείξη”για όσους ξέρουν το τραγούδι τιμάται από τον μέγα του οποίου το έργο διατρέχει τον πλανήτη και τον χρόνο.
