Μαίρη Μπαλωμενάκη – Νικολέτα Ψαθογιαννάκη: Έτσι νικήσαμε τον καρκίνο

Είναι στιγμές που μουδιάζεις, κοντοστέκεσαι, χαζεύεις τα λόγια, το ύφος και τη χροιά της φωνής, αυτών που ανοιγόκλεισαν την πόρτα της ζωής κι όμως γελούν φωναχτά και εκφράζουν την πίστη και την αισιοδοξία τους.

Το biskotto.gr μίλησε με 2 κοπέλες που πάλεψαν και νίκησαν τον καρκίνο.

Άλλη μία φορά: ΠΑΛΕΨΑΝ, ΜΕ ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ!

Μαίρη Μπαλωμενάκη

Εγώ, τον καρκίνο τον νίκησα με χημειοθεραπείες. Όχι τις γνωστές!!! Όχι εκείνες που έκανα κάθε 20 μέρες και μου έδιναν το δικαίωμα να τρώω μελομακάρονα χωρίς να μου λέει κανείς πως θα παχύνω. Λίγο διαφορετικές από αυτές που με γλίτωσαν από τα λεφτά κομμωτηρίου και που με κούρασαν λιγάκι.
Εγώ τον νίκησα με χημειοθεραπείες μιας απίστευτης χημείας συναισθημάτων. Χημεία χαράς, λύπης και άπλετου χιούμορ. Χημεία οικογένειας, φίλων, γνωστών και αγνώστων που πίστεψαν σε εμένα. Ήταν πολύ μεγάλες οι δόσεις της θεραπείας αυτής. Με άφηνε χωρίς ανάσα κάθε φορά που έβλεπα πως το ξεπερνάω. Έχανα κάθε δύναμη όποτε έβλεπα το σκυλάκι μου να μου γλύφει το κεφάλι. Κάθε τι αρνητικό, το κάλυπτε και το εξαφάνιζε η δύναμη της θέλησης για επιβίωση. Μια δύναμη που αγνοούσα ότι βρισκόταν μέσα μου. Εγώ τον καρκίνο τον νίκησα με εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Στους γιατρούς, στους δικούς μου ανθρώπους, στους ξένους ανθρώπους, και στον εαυτό μου. Κάθε μέρα που περνάει είμαι ευγνώμων που ζω και που πέρασα αυτή τη περιπέτεια. Μου έδωσε δύναμη απίστευτη δύναμη. Και τέλος πάντων, ξέρω πως να αντιμετωπίσω οτιδήποτε πλέον. Με χημειοθεραπείες που έχουν μια διαφορετική δοσολογία ουσιών. Με χημειοθεραπείες συναισθημάτων.

Νικολέτα Ψαθογιαννάκη

Όταν έχεις δίπλα σου άτομα που σου δίνουν πολύτιμα αγαθά όπως και η πίστη τους σε εσένα, μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα!
Εκτός από την καλή ψυχολογία αλλά και την αισιοδοξία, είχα δίπλα μου τέτοιους ανθρώπους. Την οικογένειά μου, τον αρραβωνιαστικό μου και τον Αντώνη μου! Τον αδελφό μου!
Ο Αντώνης μου… Ο λεγόμενος ΗΡΩΑΣ ΜΟΥ!!! Χάρις σε εκείνον νίκησα την λευχαιμία! Έγινε δότης μου, χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν τον τρόμαξε τίποτα στην όλη διαδικασία. Ούτε το χειρουργείο τον τρόμαξε.. Μπήκαμε μαζί, χωρίς καμία ελπίδα από τους γιατρούς.. Πιθανότητες επιτυχίας 0.2%..Χαμογελαστοί και οι δυο. Σίγουροι πως θα νικήσουμε….
Έτσι έγινε λοιπόν. Χάρις στον Ήρωά μου ΖΩ! Μου έδωσε την ευκαιρία να πάρω πίσω τη ζωή μου και να τη ζήσω από την αρχή, όπως εγώ θέλω και να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου…
Επί δύο χρόνια, η μητέρα μου έλεγε: εμείς θα τα καταφέρουμε! Και κάπως έτσι, υπήρξαν φορές που η υπόθεση, θύμιζε παιχνιδάκι.