Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς | «είσαι και θα είσαι ο πρωθυπουργός!» | αρθρογραφία
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά πάσα πιθανότητα θα είναι και αύριο πρωθυπουργός, όπως ήταν και «χτες».
Είναι η στιγμή του, έκανε καλή δουλειά, έχει απέναντι κατακερματισμένη κεντροαριστερά, εκμεταλλεύτηκε συγκυρίες, έπεισε περισσότερο, βάλτε ότι θέλετε εσείς, ως συνθήκη.
Είπε λοιπόν ο ίδιος στην Κίσαμο χτες Τετάρτη, θέλοντας ξανά να κρατήσει χαμηλούς τόνους ότι «αυτή τη στιγμή δεν είμαι πρωθυπουργός, έχουμε υπηρεσιακό πρωθυπουργό και θα ξαναγίνω εφόσον το επιλέξετε εσείς και ο κυρίαρχος ελληνικός λαός στις 25 Ιούνη».
Ωστόσο, λιγάκι νωρίτερα τον είχε σχεδόν «αναγορεύσει» ως πρόεδρο της επόμενης ελληνικής κυβέρνησης ο δήμαρχος Κισάμου(!!)
Τι είπε λοιπόν απευθυνόμενος στον κ. Μητσοτάκη ο δήμαρχος (αναφερόμενος στα έργα ανάπτυξης και με αφετηρία προηγούμενη συνάντηση των δυο ανδρών προ διετίας): «Τότε με είχατε διαβεβαιώσει ότι τα μεγάλα έργα θα προχωρήσουν και ότι τα όποια εμπόδια θα τα αντιμετωπίσουμε. Το κάματε, σας ευχαριστώ και είμαι σίγουρος ότι το ίδιο θα κάνετε και ως αυριανός πρωθυπουργός».
Ναι, όντως μπορεί να συμβεί αυτό το τελευταίο. Και ΟΚ μπορεί ο κ. Γιώργος Μυλωνάκης να ένιωσε κάποιον ενθουσιασμό μέσα σε όλα αυτά, αλλά…
Ως θεσμός και ως εκπρόσωπος μιας κοινωνίας πρέπει φαντάζομαι να τηρείς και λίγο τα προσχήματα. Αύριο, μεθαύριο έρχεται – υπόθεση εργασίας λέμε τώρα – ο Αλέξης Τσίπρας ή ο Νίκος Ανδρουλάκης περιοδεία στην Κίσαμο.
Για σκεφτείτε ένα καλωσόρισμα που θα πήγαινε κάπως έτσι: «Καλωσορίζω με μεγάλη χαρά στον τόπο μας τον αυριανό ηττημένο των εκλογών, αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είμαι σίγουρος κύριε πρόεδρε ότι θα τα πάτε μια χαρά και αφότου χάσετε τις εκλογές».
Και στην τελική η χειραγώγηση των πολιτών δεν ήταν, δεν είναι ούτε και στο μέλλον θα είναι ένα στοιχείο που αρέσει ή που χαρίζει δημοφιλία.
Λοιπόν τέρμα η πλάκα.-
Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι ως θεσμικός παράγοντας ο καθένας έχει βαρύτατη την ευθύνη να τηρεί τους κανόνες, να σέβεται τους ανθρώπους που τον έθεσαν στην υπηρεσία τους, να αποπνέει σεμνότητα και να αγαπάει το μέτρο. Να παρουσιάζεται αντάξιος στο ύψος της εκάστοτε περίστασης, να θυμάται διαρκώς ότι είναι δημόσιο πρόσωπο και άρα παράδειγμα προς μίμηση και να μπορεί να χαλιναγωγεί και τυχόν αστοχίες, αυτές που στο χωριό λέμε ότι προδίδει η «γλώσσα του σώματος». Διαφορετικά εκτίθεται.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να είσαι ο πιο ικανός ρήτορας για να διατηρείς τη δέουσα κομψότητα, απαιτείται όμως και να γνωρίζεις βασικές αρχές αστικής ευγένειας όταν εκπροσωπείς κόσμο, αξιώματα και θεσμούς.
Η εκχυλίζουσα λαχτάρα για το αύριο, «ξελαστίχωσε» το σώβρακο της χαράς…
