Ήταν 23 χρονώ…
“Όταν πέθανε ο Ροδινός, ήμουν πέντε χρονών… Ο θρήνος του χαμού του με πόνεσε τόσο πολύ, που με ακολουθεί πάντα”
Έτσι δήλωσε πριν από χρόνια ο αείμνηστος επίσης Νίκος Μαμαγκάκης, ο πολύ σπουδαίος Κρήτας Μουσικός μας, που έγραψε το επικό έργο, την ραψωδία του, για τον Ανδρέα Ροδινό, του οποίου ήταν και συγγενής…
Ο Ανδρέας Ροδινός, ο τρυφερός και ταλαντούχος λυράρης του Ρεθέμνου, έφυγε στα εικοσιτρία του χρόνια, αφού πρόλαβε ν’ αφήσει σκοπούς στην Λεβεντογέννα, θύμησες ωραίες για συνεργασίες αρμονικές, και συγκίνηση πολλή, για τον αδόκητο θάνατό του…
Εκείνος, ο γλυκός τροβαδούρος του νησιού, το είχε προαισθανθεί αυτό το τέλος, και το τραγούδησε πριν φύγει…
Κάτω λοιπόν από τον πλάτανο της πλατείας του χωριού του, είπε με τη λύρα του, μια μαντινάδα, με πολύ παράπονο και πίκρα… Κι’ ύστερα ακούμπησε σιωπηλός το δοξάρι του, στην λατρεμένη του “αχλαδόσχημη”…
“Εγώ, εγώ μισεύγω πλάτανε, και μάδισε τα φύλλα…
Για δε θα ξανακούσεις μπλιο, του Ροδινού τη λύρα..”
Ήταν τέτοιες μέρες, στα 1934…
