Αναπτυξιολογίας το ανάγνωσμα | Αντώνης Σχετάκης

Γράφει. ο πρώην Δήμαρχος Κισάμου, Αντώνης Ελ. Σχετάκης

Είναι εξοργιστικά θλιβερό τον τελευταίο καιρό να διαβάζεις σχόλια στο Facebook με τα οποία κάποιοι μιλούν για την Κίσαμο και το αναπτυξιακό της μέλλον, με βουτιές στο παρελθόν, αποδεικνύοντας ότι το κύριο αναλυτικό εργαλείο που διαθέτουν είναι ο «ξερολισμός», ο λαϊκισμός, η δημαγωγία, η εντυπωσιοθηρεία  και η προσπάθεια να «κοντύνουν» όσους τοποθετούν απέναντί τους. Αυτοί είναι οι Κριτές.  Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις εκείνων οι οποίοι με παρρησία τολμούν και κρίνουν τα κακώς κείμενα αλλά και προτείνουν κάτι συγκεκριμένο σε επαφή με την πραγματικότητα. Όλοι οι λοιποί, μιλούν ως Πυθίες για «ανάπτυξη» χωρίς κανείς τους να περιγράφει το περιεχόμενό της, χωρίς κανείς τους να επικαλείται ποιες παράμετροι προσδιορίζουν τις αναπτυξιακές απαιτήσεις τους, χωρίς κανείς τους να υποδεικνύει ρόλους, χωρίς κανείς τους να περιγράφει ποιοι θα δρέψουν τα ωφελήματα της ανάπτυξης και χωρίς βεβαίως κανείς τους να κάνει αυτοκριτική για την δική του συμβολή ή μη, στην ανάπτυξη του γενέθλιου τόπου.

Αρκούνται μόνο στο να ξεφορτώνουν όλες τις ευθύνες, στις «προηγούμενες» (προ Καποδίστρια) αρχές της πόλης, σε εκείνους δηλαδή που οι ψηφοφόροι ανέδειξαν στα Δημοτικά πράγματα τότε, λες και τους ψήφισαν με μοναδικό σκοπό να τους έχουν οι σημερινοί «κριτές» σαν πρόχειρους αποδιοπομπαίους τράγους για να τους φορτώσουν ευθύνες συλλογικές και ατομικές.  

Είμαι ένας από τους… «προηγούμενους» που πολλές φορές βασανίστηκα, πόνεσα, κουράστηκα, «ονειρεύτηκα»  για την πόλη μας,  αλλά ποτέ δεν ονειροβάτησα ούτε την χρησιμοποίησα για να αποκτήσω μπόι. Απλά την αγάπησα, όσο λίγοι. Γι αυτό νοιώθω την ανάγκη να προσθέσω εδώ για λογαριασμό όλων όσων δουλέψαμε μαζί τότε, δυο αράδες  για τις κύριες αναπτυξιακές προτεραιότητες που υπηρετήσαμε για τον δήμο μας, όσο καιρό είχαμε την ευθύνη για το «σήμερα και το αύριο» αυτής της πόλης. Ίσως οι αμέριμνοι σημερινοί επικριτές μας θα μπορέσουν να προβληματιστούν και να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και στη σοβαρότητα.

Να σημειώσω εδώ εξ άλλου ότι, οι προτεραιότητες που χαράξαμε και οι πολιτικές που εφαρμόσαμε (όχι χωρίς λάθη και χωρίς αστοχίες) έτυχαν της επανειλημμένης πλειοψηφικής επικύρωσης από τους δημότες μας για είκοσι χρόνια, πράγμα που δεν μπορούν να εξαφανίσουν οι αγενείς και ιδιοτελείς εισαγγελείς, επιρρίπτοντας τις ευθύνες για τα προβλήματα του «τώρα» στην διοίκηση του «τότε».

Η Δημοτική αρχή τότε, άφησε το αποτύπωμά της στην πόλη και όχι στο facebook. Σήμερα όσοι παλαιοί επιζούμε, είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε μέρος στον όποιο προσγειωμένο διάλογο προβληματισμού για το μέλλον αυτού του τόπου.

Δεν λέω να περιγράψουμε «τί ανάπτυξη θέλουμε;» γιατί (παραπέρα από το σπεκουλάρισμα με φαντασίες, αερολογίες και εντυπωσιακούς όρους) για ένα Δήμο σαν τον δικό μας και με μια αποδυναμωμένη Αυτοδιοίκηση δεν υπάρχουν καλούπια για να ορίσεις την ανάπτυξη που θέλεις αλλά μόνο «ποια ανάπτυξη μπορείς».

Για μένα, όπως λέει και ο κανόνας πάνω στον οποίο δουλέψαμε εμείς του παρελθόντος «η Ανάπτυξη πρέπει να είναι πρωτίστως κοινόχρηστη και πολυπαραγοντική».

Μια τέτοια Ανάπτυξη πρέπει να προσεγγίζεται διαδοχικά με αγώνα και ανοικτό μυαλό με δυνατότητα προσαρμογής στις συνθήκες και ευκαιρίες που συνεχώς μεταβάλλονται και οι οποίες βεβαίως δεν είναι μόνο οικονομικές.Ανάπτυξη για μένα είναι να διατηρείς την ενότητα των κατοίκων, να εφοδιάζεις τις υποδομές της πόλης σου και να  αξιοποιείς τις δυνατότητες της ευρύτερης περιοχής προς όφελός όλων. Ανάπτυξη είναι να χτίζεις Σχολεία. Να εξασφαλίζεις επάρκεια νερού. Να εκπονείς και να εφαρμόζεις σχέδια πόλης. Να υλοποιείς έργα ανάπλασης. Να  προστατεύεις την πόλη με σύστημα αποκομιδής απορριμμάτων, με πυροσβεστικό σταθμό, με αποχέτευση. Να την εφοδιάζεις με αθλητικές και πολιτιστικές υποδομές, με Μουσείο, με Θέατρο, με αθλητικά κέντρα. Να προβάλλεις τα τοπικά προϊόντα και τις ομορφιές της περιοχής..

Με πολιτιστικές δράσεις, επιμορφωτικά κέντρα και εκδηλώσεις να τιμάς τους δημιουργούς, την Ιστορία και τον πολιτισμό. Με προγραμματικές συμβάσεις, συμμαχίες και συνεργασίες με συλλογικότητες και θεσμούς, όπως η Εκκλησία (με το θαυμαστό στην περιοχή μας έργο της) οι σύλλογοι  και η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της περιοχής πρέπει να πιέζεις και να πείθεις το Κράτος, να δώσει λύσεις σε μεγάλα ζητήματα, προβλήματα και ανάγκες όπως το Κέντρο Υγείας, οι σχολικές υποδομές, το Μουσείο, η Αρχαιολογική έρευνα, τα δίκτυα ενέργειας και επικοινωνιών, το Λιμάνι, η οδοποιία, τα μεγάλα αρδευτικά κλπ.

Ανάπτυξη είναι και ο Τουρισμός βέβαια, όχι μονοσήμαντα (όπως πολλοί προ κορονοϊού νόμιζαν) αλλά μαζί με όλα όσα περιέγραψα παραπάνω και κυρίως με την συμβολή, την συνεργασία και την ενεργοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Οι τουρίστες δεν θα πάνε σε ένα τόπο, σε μια πόλη, που λείπουν όσα περιέγραψα παραπάνω.

Αποτελούν την βάση που πρέπει να εξασφαλίσει ένας Δήμος στους δημιουργικούς δημότες του και στους επενδυτές που προσελκύει η περιοχή του για να επενδύσουν, να δουλέψουν αλλά δεν μπορεί να φέρνει με φορτηγό και να ξεφορτώνει με ανατροπή στην αυλή του κάθε ξενοδόχου και του κάθε «ρεντρούμια» τους επισκέπτες.

Ο Δήμος δεν είναι ξενοδόχος ούτε τουριστικός ατζέντης και οι παρεμβάσεις του στον τομέα πρέπει να γίνονται με συνεχή βελτίωση της ποιότητας του Δημόσιου χώρου πρώτα για τους δημότες και παράλληλα για τους επισκέπτες. Οχι με γονατογραφήματα και άστοχες στιγμιαίες «πειραματικές» επεμβάσεις που δυσχεραίνουν την λειτουργία της πόλης αλλά με μόνιμα έργα και λειτουργίες..

        Ελπίζω ότι οι… ζεν πρεμιέ του facebook δεν θα κατηγορήσουν και δεν θα ειρωνευτούν το παραπάνω κείμενο, αλλά θα πάρουν καθαρή θέση,  χωρίς «οράματα», φαντασίες, υπονοούμενα, δημαγωγίες, λαϊκισμούς, εντυπωσιακές πομφόλυγες και τσιτάτα, για να μας περιγράψουν με τόλμη,

α) για ποιες παραλείψεις κατηγορούν και χρεώνουν τους «προηγούμενους» και

β) ποιο θα ήταν-είναι το δικό τους εφαρμόσιμο αναπτυξιακό σχέδιό, οι προτεραιότητες και τα εχέγγυα εφαρμογής για τον Δήμο μας σήμερα.

Ευχαρίστως να τα ξαναπούμε αν κάποιοι θελήσουν να μιλήσουμε για το τι μπορούμε να προσφέρουμε στον Δήμο μας, ο οποίος πρέπει να έχει ανοικτά τα αυτιά του στην καλόπιστη κριτική και στις τεκμηριωμένες παρατηρήσεις των δημοτών του. Καλό Πάσχα.